در این جا به مفهوم پروتکل و سرویس می پردازیم. سرویس و پروتکل دو چیز متفاوت هستند که اغلب افراد آن ها را با هم اشتباه می گیرند.

اما این تفاوت میان این دو مفهوم به قدری مهم است که جا دارد بر آن تاکید کنیم. برای نیل بدین هدف نگاهی بیندازیم به مقاله "مدل لایه ای شبکه " که در آن پنج لایه ی یک شبکه ی کارمپیوتری را توضیح دادیم. این پنج لایه را می توان به دو صورت تقسیم بندی کرد. اول اینکه لایه کاربردی را جدا در نظر بگیریم و بقیه لایه ها را در گروه دیگری قرار بدهیم. در این صورت بخش لایه کاربردی اصطلاحا سرویس برنامه ی کاربردی نام گذاری می شود. سرویس برنامه کاربردی یعنی خدماتی که به نرم افزارهای کاربردی داده می شود. نرم افزار کاربردی، نرم افزاری است که از لایه کاربردی خدمات و سرویس می گیرد. به عبارت دیگر ، فلسفه وجودی و کاربرد اصلی لایه کاربردی ارائه ی خدمات به نرم افزار کاربردی می باشد.بخش دیگر ، که شامل لایه های حمل ، شبکه ، پیوند و فیزیکی است ، اصطلاحا سرویس های حمل و نقل داده ها نام دارد. این سرویس ها ، وظیفه ارائه خدمات حمل و نقل داده ها را بر عهده دارند. بنابراین ، این چهار لایه ، خدماتی را که در کنار همدیگر عرضه می کنند از جنس حمل و نقل و جا به جایی فایل ها و بسته ها می باشد. این چهار بخش هر دو وظیفه ی اصلی انتقال داده ها و هم پردازش بر روی داده ها را بر عهده دارند. در این جا به وجود ارتباطی میان لایه های مختلف و خدماتی که این لایه ها عرضه می دارند، پی می بریم.

در مکانیزم سلسله مراتبی شبکه، هر بخش سرویس و خدمات را به ما فوق خویش ارائه می کند. برای مثال ، بخش کاربردی خدماتی را به بالادستی خود که همان برنامه ی کاربردی است عرضه می دارد. از سوی دیگر ، بخش حمل و نقل داده ها که به آن اشاره داشتیم، شامل چهار لایه است که در مجموع خدماتی را به لایه کاربردی ارائه می کنند. این خدمات از نوع حمل و نقل می باشند. البته خود واحد حمل و نقل را نیز می توان با این مدل و دیدگاه بررسی کرد. برای نمونه ، لایه ی شبکه خدماتی را در اختیار لایه ی حمل قرار می دهد و لایه ی پیوند نیز خدمات و سرویس هایی را در اختیار لایه ی شبکه قرار می دهد. دیدگاهی که عرضه کردیم ، نگاهی کلی بود به بخش های مختلف و سرویس هایی که عرضه می دارند.

موضوع سرویس ، یک موضوع درون سیستمی است؛ پس در داخل هر سیستم بحث خدماتی که لایه ی حمل به لایه ی کاربردی می دهد مطرح می باشد. در حالی که پروتکل موضوعی است که درون سیستم مطرح نمی باشد؛ بلکه موضوعی است که میان دو سیستم مطرح می باشد. بدین سیاق ، اگر از دید پروتکل به مدل شبکه نگاه کنیم، پروتکل را بایستی عنصر ارتباطی بدانیم که لایه های مبدا را به لایه های متناظرش در مقصد مرتبط می سازد.

 در قسمت قبل مدل پنج لایه ای شبکه را به گروه تقسیم کردیم. این بار نیز به دو گروه تقسیم می کنیم با این تفاوت که لایه های کاربردی و حمل را در یک گروه و سایر لایه های شبکه ، پیوند و فیزیکی را در گروه دیگر قرار می دهیم.

در اصطلاح به سه لایه ی پایین، لایه هایی گفته می شود که علاوه بر این که در سیستم های پایانی وجود دارند ، در مسیر ادوات و تجهیزات میانی نیز قرار دارند. واژه پروتکل های گام به گام که به این لایه های اطلاق می شود بدین معنی است که لایه ی شبکه ی مبدا هنگامی که می خواهد با لایه ی شبکه ی متناظر در مقصد ارتباط برقرار سازد، این ارتباط ، ارتباط مستقیمی نخواهد بود؛ بلکه ارتباط به شکل گام به گام و مرحله به مرحله از طریق واسط صورت می گیرد. دو لایه کاربردی و حمل جزو پروتکل های انتها به انتها نامیده شده اند. این نام گذاری بدین معنی است که پروتکلی که بین لایه ی کاربردی مبدا و مقصد ارتباط برقرار می کند. این ارتباط بدون واسطه می باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: